بوستان ابریشم اولین فضای عمومی تهران است که بر اساس استاندارد‌های فضایی ناشنوایان و کم‌شنوایان طراحی شده است. این پروژه بخشی از برنامه‌ی دکتر حناچی، شهردار وقت تهران، برای ساخت فضاهای عمومی فراگیر برای انواع ناتوانی‌ها و کم‌توانی‌هاست.
طراحی بر این اساس انجام شده که چطور توجه به نیاز‌های خاص می‌تواند به طرح کمک کند و چطور با طراحی فضاهای طبیعی و انسان-ساخت می‌تواند باعث ایجاد همدلی و ارتباط بین افراد مختلف با انواع مختلف زندگی شود.
توسعه‌ی طراحی این پروژه با یک فرایند سیستماتیک انجام شد که درختان موجود و زیرساخت‌های شهری را درگیر می‌کرد. طراحی با اشکال دوار حول این المان‌ها انجام شده که همزمان از استاندارد‌های فضایی ناشنوایان و کم‌شنوایان نیز پیروی می‌کرد. در طراحی فضای سبز پارک، برای کاهش تاثیر فضای شهری نوار‌های سبزی طراحی شدند که به شکل عمودی رشد می‌کنند و سبزینگی پارک را تامین می‌کنند.
استراتژی‌های اصلی طراحی شامل فضاهای نشستن دایره‌ای می‌باشد که قطر آن‌ها بین ۲.۸۰ تا ۵.۵۰ متغیر است؛ فاصله‌ی استاندارد و ایده‌آلی که برای ارتباط بصری ناشنوایان مورد نیاز است. این چیدمان دایره‌ای همچنین باعث ایجاد ارتباط میان افراد و افزایش ارتباطات اجتماعی می‌شود. برای افزایش امنیت روانی این فضاهای نشستن تنها یک ورودی به سمت مسیر‌های حرکتی دارند و در تمامی جبهه‌های دیگر بسته شده‌اند و با سبزینگی پوشانده شده‌اند تا از مواجهه تصادفی با ناشنوایان در زوایایی که در دید آن‌ها نیست جلوگیری شود.